Η πόλη αποτελεί το σημείο αναφοράς για τον πολίτη, το μέρος στο οποίο κατοικεί και βιώνει παραστάσεις καθημερινά και έρχεται σε αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους συμπολίτες του. Γι' αυτό η πόλη θα πρέπει να διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα καλύπτουν τις αναρίθμητες καθημερινές του ανάγκες. Έτσι θα πρέπει να διαθέτει υποδομές πάσης φύσεως (κοινωνικές, υγείας, διοικητικές, αθλητικές κτλ), ορθό οδικό δίκτυο, ίσως και σιδηροδρομικό δίκτυο, μια σειρά από πάρκα και πλατείες, άρτιο σύστημα χρήσεων γης, άρτια ρυμοτομία, γενικώς να είναι δομημένη στα πλαίσια του πολεοδομικού και του χωροταξικού σχεδιασμού, να διαθέτει ένα ορθό δίκτυο ποδηλατοδρόμων, καθώς και κάποιες άλλες παραμέτρους με τις οποίες συνολικά η πόλη θα καταφέρει να προσφέρει ποιότητα ζωής στους πολίτες της και να βρίσκεται στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης.
Μια από τις παραμέτρους που ανέφερα ήταν και το άρτιο δίκτυο ποδηλατοδρόμων. Θα ήθελα να κάνω μια εκτενή αναφορά, καθώς αποτελεί ένα τόσο παλιό αλλά και πολύ μοντέρνο μέσο μεταφοράς στη χώρα μας (σε άλλες χώρες είναι συνηθισμένο). Τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και ποιο πολλές προσπάθειες για ενσωμάτωση του ποδηλάτου στην καθημερινή ζωή του έλληνα πολίτη. Θα πρέπει όμως να διερευνήσουμε με ιδιαίτερη προσοχή το ζήτημα καθώς στις μέρες μας προσεγγίζεται εσφαλμένα.
Έτσι η ανάγκη για την δημιουργία ενός δικτύου ποδηλατοδρόμων, προέρχεται όχι τόσο από την ανάγκη επίλυσης ενός υφιστάμενου κυκλοφοριακού προβλήματος, αλλά από την ανάγκη για υγιείς μεταφορές, για την ένταξη ήπιων μέσων μεταφοράς (ποδήλατο, πεζή κτλ) στο κέντρο της πόλης αλλά και κατά μήκος του ιστού της πόλης, για αποφυγή οδικών ατυχημάτων, μειωμένη περιβαλλοντική όχληση, λιγότερο άγχος των πολιτών, καλύτερο τρόπο ζωής και λιγότερη ηχητική όχληση. Ακόμα θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το δίκτυο ποδηλατοδρόμων είναι ό, τι το οδικό δίκτυο, δηλαδή θα πρέπει να έχει συνοχή. Έτσι θα πρέπει να αρχίζει από κάπου, να τελειώνει κάπου και να υπάρχει μια άρτια σύνδεση μεταξύ τους. Επίσης, θα πρέπει να υφίσταται ειδική σήμανση και σηματοδότηση για τους ποδηλάτες για την ομαλή και ασφαλή κυκλοφορία τους. Ακριβώς επειδή ο ποδηλατόδρομος αποτελεί ξεχωριστή μονάδα από το οδικό δίκτυο ή το πεζοδρόμιο, θα πρέπει να υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ τους για λόγους ασφάλειας κατά κύριο λόγο, καθώς και για λόγους επισήμανσης της διαφορετικότητας του μέσου μεταφοράς. Σε κάθε περίπτωση ο διαχωρισμός από το οδικό δίκτυο θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από κάποιο δομικό στοιχείο (μπετόν, στηθαίο, κολωνάκι κτλ) ενώ ο διαχωρισμός από τους πεζούς αρκεί να είναι με κάποια διαχωριστική γραμμή.
Μόλις παρέθεσα αρκετά στοιχεία τα οποία συνθέτουν τη μικρογραφία ενός δικτύου ποδηλατοδρόμων. Βέβαια δεν φτάνει μόνο η ύπαρξη των ποδηλατοδρόμων, των σωστών συνθηκών, αλλά και η σωστή παιδεία των πολιτών για να εντάξουν στην καθημερινότητά τους το ποδήλατο, και να αποδιώξουν από τις καθημερινές τους μετακινήσεις το αυτοκίνητο με ό, τι ζημιογόνο ενέχει για την πόλη. Το αντικείμενο είναι ένα: το ποδήλατο. Η ενέργεια που πρέπει να δοθεί για να κινηθεί στην πόλη βρίσκεται στα χέρια των πολιτών, των φορέων και των επιστημόνων. Ας δώσουμε όλοι την ενέργεια που χρειάζεται για να κινηθεί το ποδήλατο στη ζωή μας!
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην τοπική λαρισαϊκή εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" στις 4/8/2010
